Gözlerinin Yaktığı

Vakit yetmez olurdu ölüme ,peşisıra ağlardı sevdiklerimiz.
Soğuk geceye sarılan kollarımız. Belkide yeniden hareketlenecek, sarıverecek.
Zamanın öldüğü, nefesin alındığı ,gözlerinin yaktığı denizlere yelken açtım bugün.
And içtim,kuşkularımı yitirdim, günahlardan arındım
Beni bekle geleceğim dediğin yerde kurdum hayatımı
Ama sen yoksun..!
Başka hikayelerde ,
Başka gün batımlarında,
Yine başka ayçiçeklerinin yüzünü güneşe çevirdiği günlerde
Seni, beni yakalım..
Biz olalım oldumu ?.