Gözlerinle Kapat Üstümü

.../
Sen gülünce Munzur özgür ve özgürlüğe akıyor
Munzur gülüşüne kurban olduğum...





Yorgunluğun içinden sıyrılmış senli şiirlerim var
Her dizesi seni söyler
Seni anlatır
Öyle çok özledim ki
Yalnızlığın omuzuna başımı koydurtma
Sana ekmek, su kadar muhtacım





Bilirsin ya.!
Şair yüreğimin, şiirle
Kalemin alfabeyle dansı bitmez
Tüketen hasretin gibi
Gözlerim, yüreğinin turabında
Secde ediyor sözcükler
Bir ben amin diyemiyorum duamıza
Dilime bulaşan ahlardan
Sensiz sıyrılmak zor
Gel artık korkuyorum kendimden.!
Gün, geceyle bitmeden





Munzur yüreklim...
Nasıl anlatabilirim seni üç, beş satırla
Nasıl sığdırayım seni yirmi dokuzluk alfabeye
Bir bilsen içimde ki seni utanırdı yüreğin.!
Sen; bitmeyen şiirim
Ve hiç bir alfabeyle anlatılmayan yangınım
İçimde büyüyen Kerbela kuyum
Sevginle dolup taşıyor






Soluma gergef nakışlım
Aslı, astarı yok hayatın
Acılar geceye endeksli
Ay tüm ihtişamıyla mehtaba düşer
Gece suskun, yıldızlar dudak büker
Ve ben uzanırken hayaline üşürüm
Avuçlarımda yıldız kesiği
Kanar ellerim, üşür yüreğim





Şu akıl denen meret
Nereye bıraksam sende kalıyor
Hangi yöne dönsem sana çarpıyor
İçimde dolanıp duruyorsun
Bazen nefesime nefes katıyor
Bazen de yokluğun can yakıyor





Şimdi çıkıp gel...
Uzaklarda arama beni
Yüreğinin şehrindeyim
Sen gülünce gözlerimin içi güler
Munzur coşkuyla akar
Gözlerinin hatırına
Cennet gülüşüne tutunur
Dudak kıyına kıvrılır yatarım
Yeter ki
Gözlerinle kapat üstümü