G/özü Y/aralı Şiir

Ben ne zaman şiirlerine emanet etsem gözlerimi
Ve ne zaman dinlesem şiir sesini
Yüreğim y/aralanır!
Donar kanım
G/özüm bir bıçak pasında asılı kalır!

Susturamam içimin senli yankılara tutunan sesini
Bitmez bir yolculuk görünür ömrüme
Ve yolumun düştüğü her şehir bir vîranelikle
Yüzümü sürer göğsüne...

Yüzüstü düşerim izlerinin yoksunluğuna
Kapanır gözlerim bir kederin son uykusunda

Ben ne zaman senli bir şiire düşsem
Üslûplarım gülüşünü gören zamanlarındır
Ama sen ne zaman bir şiirden geçsen
Sesin bana ağyardır.

Bilinmez bir efsane oturur gözlerimin akşamına
Dilsiz bir çocuk ağlar yüzümün aynalarında
Muştusuz zamanlar dolar her bir anıma.


(gecesine düşen güllerine / bir şiir sesiyle!!!)