G/özüm Gülüşün Kaldı İçimdeki Bahara

O şehir sana benzerdi
sense..
o şehire umutlarını verdiğin her vakit yağmur oluyordu gözyaşlarım

ben sensiz uzak bir şehrin yoluna düş sarmışken
her şey gönül rahatlığıyla içimiz kanardı her geçen zamana biçilen hülyalara

sen başka tenha da yorulduğun vakit
ben başka dalgalara savrulurdum içimdeki sen denizinde

sen yok sayaçlı sırlara gözlerin kayarken bahçe saraylı güller gösterendin
bense bahçelerin içinde senin gül kokuna boyanmıştım

sen başka baharı olmayan beş mevsimi gözlerken
bense gözlerimdeki baharı koklardım her vakit gecenin sensizliğine inat

sen uçup giden dağların yamaçlarına seyre dururken
ben senden alırdım ilhamı
cesaretinle koşardım tüm uzanan yolları

sevdamın en güzeline gözlerimle yazardım
kalemin dik duruşunu
ve lakin uzak bir şehrin gülüne y/anarken
ben sevmelerine alışamadım gülüm!

içimde gerçekliğimle dolaşan yüreğim yanardı
gönül bağlarımda kopan fırtınaya kanarken
alişamadım sevmelerine dayanamadım yokluğun başka bir hüzündü

ve gözlerimden tüten kadını tutkularımın esiri s/ayıldı
gözlerinle gülüşün kaldı içimdeki sulara...
gözümde gülüşlerim kaldı içimdeki bahara


-21*07*13*Karataş*