G/özüm Senle Yanar

O cennetin kapısı
gülen yüzün açıkken sana gönül b/ağım
sonrası ölüme dursa bile
değişir aşkın rengine boyandığım günlerin hatırına

sanmıştım sevgi yener diye
kozlar er meydanında buluşur tutkuya
bak anne yine senden doğma
senden alma hislerimden çalıyorum bu hayatı
her şey ayan beyan içinde
ben dersimi alıyorken senin gözüne noktalandım

bir yaşamın içinde
bir aşkın hüznü
gülüşlerine konakladım
başka baharı olmayan mekan içinde

başka bahar yaşatmıyor gönüle
nazlımsın
gülümsün
yaşarken sensiz yokluğum sonsuz sevdalara koşuyorken
o demin özlemi varken yüreğin çimlerini sulardın

bu gönüle çalan sazım
kalplerden iz bıraktı bir güzelin hasretine
yandım
yorulan gözlerine seni arar oluyorum sen olmayan diyarlara

hallerine kuşanmışken gönül ferman dinlemezken
sabahım seni közlerken
göz kırptığın saniyesi yokken saklımdasın
gönüller uçuşurken

gözüm seni arar deniz içinde
gözümyaşları damlıyor sana
sen yokken
sesizliğin yokluk içinde
mısralarına kuruyan gözyaşım yağsa da yağmur s/eli

canım seni k/anıyor
baharım gül yüzlü dilbere çağlıyor gönül..
şimdi ben Engizek dağların karlarında üşüyorum
gözlerin yanıyor hasreti sen kokan nergizlerin gözünde
bir tek düşümde seni sayıklar

gözlerim senle yanıyor
kanar yolların sonsuzluğunda
bir seni severken
birde yağmura tutunduğum akşamlarım

karanlığın içinde gökyüzü yıldızlar yokken
yağmur yağardı sırımsıklam üşüyordum gözlerimin yaşıyla
ve seni yaşarken
k/anardım gözlerimle...

25*01*14*