Gözümden Öp!

Ayrılık saati gelmiş
Zaman su gibi akıp gitmişti o gün..

Adımları ağır
Duruşları itinalıydı o gün..

Acı, tatlı yaşanılanlar
Bir hatıraya takılıp kalmış
Rüzgâr gibi geçerken zaman,

Kadının ellerini bırakmak istememiş adam
Söz vermesini istemiş
Ama cevap alamamıştı kadından...

Söz ver, bir daha geleceksin!
İhtirasla dudaklarını öperken kadının
Fısıldamıştı kulağına.

Yürekleri değmişti işte
Birbirlerini sadece özlemişlerdi
Kahve çekirdeği tadında ki, o gün..

Gözümden öp! dedi, kadın ayrılırken
Öpmem, dedi adam
Öpemem işte...

İçten yürekleri çarpıştı bir an
Sözleri unutup iç geçirdiler bir an
Bakıştılar utanan çocuklar gibi
Sustu her şey, dondu bir anda
Anı yaşadılar yalnızca..

Politik davranışlar sergisinde
Mezhep savaşları gibiydi sözleri
Saygıyı teneffüs ettiler
Kavga etmeden..

Kelimeleri boğazında kaldı, kadının
Konuşamadı istediği gibi..

Gitme vakti gelirken
Elleri titredi
Buz kesti vücudu, teni üşüdü
Eskiden olsa güler geçerdi
Yine öyle yaptı
Güldü
Ama geçmiyordu işte..

Gözbebekleri büyürken
Hengâmeler içinde kaybolup gittiler

Kadın bu son gelişim diye geçirdi içinden
Ne toplantı umurunda
Ne de gecikmiş evrakları
Bütün dolaplar alt üst olurken...

Gitmeliyim dedi tekrar
Adam bu sefer, gitme diyemedi.
Paltosunu getirdi kadının

Veda busesi verirken
Gözümden de öp, dedi kadın
Adam olmaz dedi

Ayrılık derler

Öpmedi...



Bursa...