Gözün Aydın

Hani bana bir zaman 'Çekilip git!' demiştin;
Hâtırandan çıkıp da gitmişim gözün aydın.
Zaten dertlere salıp bitirmekti dileğin;
Zulmünle erimişim, bitmişim gözün aydın!

Ben gönülden gönüle akacağım derdin ya..
Seni korlara atıp yakacağım derdin ya..
Kavrulurken ardından bakacağım derdin ya;
Yanıp yanıp kül olup, tütmüşüm gözün aydın!

Yakında enkazımı bulursun belki sen de.
Belki budur düşüncen, belki budur gayen de.
Bak, sonunda başardın; en nihayet sayende
İstikbali bir yana atmışım gözün aydın!

Artık vedâ etmişim toylara, neşelere.
Elimde bir 'Derdalan' sinmişim köşelere.
Dalmışım kadehlere, vurmuşum şişelere;
Dünyanın anasını satmışım gözün aydın!

Gözün aydın sevgili! İşte, yitirdin beni.
Bir sitemli sözünle dize getirdin beni.
Böyle sildin defterden, böyle bitirdin beni;
Feleğin sillesini tatmışım gözün aydın!