Gözün Aydın İnsanlık

Gözün aydın insanlık, daha neyim kaldı ki
Sevgiye uzanacak, ellerimi aldınız
Konuştukça battı mı, dil konuşur halbu ki
Ahraza döndürdünüz, dillerimi aldınız

Bozdunuz pusulamı, dört yanıma dönerim
Eriyorum mum gibi, sonum belli sönerim
Nerelere konarım, ben nereye tünerim
Her yanım çakır diken, güllerimi aldınız

Yasladınız sırtımı, kırk yamalık yastığa
Dikilmez yırtıklarım, iğne iplik küs tığa
Aklım bedenime yük, fikrim yenik mantığa
Yarınlardan vaz geçtim, dünlerimi aldınız

Elime bir kör divit, verdiniz yaz diyerek
Küstürdünüz her şeye, adına naz diyerek
Gönlüm nadasa durdu, artık olmaz diyerek
Savrulmuyor harmanım, yellerimi aldınız

Ne doğru neyim yanlış, puslu katran dimağım
Darma dağın ettiniz, ucu yok bir yumağım
Kızgın bir çöl gibiyim, kuru dilim damağım
Bırakın damlamayı, sellerimi aldınız

Hadi gözünüz aydın, bitmezdim bitirdiniz
Aklımla ayaktaydım, siz dize getirdiniz
Öyle çok korktunuz ki, yemeyip içmediniz
Ya tutuşursa diye, küllerimi aldınız