Gözünü Seveyim Kader Oynama Benle

elimde güzel olan ne varsa sen çaldın
gözünü seveyim kader oynama benle
bıkmadan üstüme elem keder saldın
gözünü seveyim kader oynama benle

araba sürerken tam arkandan vurdun
bir kız sevdim ki çıktın önüme durdun
ben çırpındıkça sen ne pusular kurdun
gözünü seveyim kader oynama benle

odun kestim sen beni altına koydun
canıma kasteyledin de derimi soydun
dostluk elini uzattıkça gözlerimi oydun
gözünü seveyim kader oynama benle

işim evim arabam bir yıl içinde bittim
sağol sayende iflas bayrağını çektim
bilmiyorum sana bu kadar kötü ne ettim
gözünü seveyim kader oynama benle

gönlüm coştu yazmaya heveslendi
yazarken dörtlük, şiir bana seslendi
kelimerler öfkelendi mısralar terslendi
gözünü seveyim kader oynama benle

sabah vakti çorba içerken sinek çıktı
öğlede yemek yerken örümcek çıktı
bir porsuyon tatlıda geldi böcek çıktı
gözünü seveyim kader oynama benle

çoban oldum yaylaya koyun sürdüm
iki köpeğim zehirlendi onları gömdüm
dördü boğuldu bulamadım döndüm
gözünü seveyim kader oynama benle

ilk gecede büyük kurt sürüsü geldi
her bir yandan etrafımı da sarı verdi
ben çıktım ağaca bütün sürüyü yedi
gözünü seveyim kader oynama benle

temel açtım ev için mikser harcı döktü
vakti gelince ustalar gelip kalıpları söktü
döşedim içini oturmaya ramak bina çöktü
gözünü seveyim kader oynama benle

abdest alan namaz kılanın ahreti göldü
bedenim sanki sahrada kavrulmuş çöldü
bu rüyalar o gece uykularımı hep böldü
besmele çektim camiye gittim dediler imam öldü
gözünü seveyim kader oynama benle

en sonunda mucadele ruhumu tükettin
yerimi yurdumu ocağımı kader mavfettin
menmun musun kazandın beni yok ettin
gözünü seveyim kader oynama benle

vurdun sırtımdan bahtıma gurbet düştü
gönlüme sıladan dayanılmaz hasret düştü
okuyup anlayana ne mutlu, ibret düştü
gözünü seveyim kader oynama benle


kaderim, artık kaderime atma neşteri
yolladım sana muhabbetle sevgi haberi
İlyas İlker Eren doğuştan aciz bir beşeri
gözünü seveyim kader oynama benle

hee tamam mı?