Gözyaşın Yüreğimin Ateşiyle Hatırlanır

okyanus ötesi düşlerim vardı
sevgi pınarına
tutkulu yollara uzanan sevgi yeminleri

uzaktan davul sesi
umuda açılan sonsuzluk güneşi
uçan kuşlar göç etmesin
sıcak yurdunda kal
başka diyara ellere savrulma

ah çeksem
şu dağların ahı bitmedi
hasretinden gözyaşım nehire akar
acıyan damlalar deniz oldu

gün gelirde bir istasyonda beklerken
aynı trene bindiğimizde
aynı istikamete yollarımız düşerse
ikimizin gözleri tutku b/ağlansa

yollara savrulan sevda yeminlerine
bir ışık doğsa
gülen gözler olacaksa
aynı yerde inecek var

belkide kiyamete mahşer olur
sonu imkansız aşkların
belkide havada bulutlar çarpışır
şimşek çakar
ya düşerse üstümüze
öldüğümüzü farz et
hiç belli olmaz

olduğu gibi yaşamalı ki
yoksa yaşanmaz bir derdin çaresi
boş sözün mahkümiyetinden dem tutan
tutkular çağlarsa
yer gök şahit olsada

dayanacak ne hünerin nede takatın
olmayacaksan yürüme yolları
mecbur olmayacaksın
ihsan eyleme
yollara kurulmuş ne barikatlar nede engeller
asın beni darağacına
bu sevda yoluna

hep sevda yeminleri beyhüde geçsede
bir filmin şeridinde seyretsende
yaşamıyorsan
şiiri kaleminle yazsanda
o seven
o sevdalım

hep rüya hayal alemine uğrasak
yürüyen yolcuya benzeyen uyur gezerdik
tenha yerlerde
hasretine bir ben kaldım

seni yazsam umudun en taze yaprağına
çocukluğumdan kalan hasretimi umuda sarsam
Ferhat gibi dağları yol alsam
gözün görmezse avareyim
betbaların yol eylemezse
yollarımız keşişmez
bil

bu sisli karlı hava neminde
ah sevdalım
unutmak ihanet denilir ya
senin ki de benzeri
yazılsın yüreğe
anılarda sevda yemini
şiirimin en başına baş harfini sonuna son harfini yazdım

bir gün olurda misafirim olursun
romanımın en güzel yerine anıları kalır
kim bilir belki
yüreğimin ateşiyle hatırlanır
ağlayan gözyaşı resminle

26*01*12*Karataş