Gözyaşının Rengi

Soluğu kesilmiş meyin buruk tadı değmişken dudaklara,
Gün değmemiş saliselerde
Ok olur çekilen soluk ciğerlere
Kan damlar köklerime...

Yüz sürse de toprağına defalarca hain,
Yolcu olan beden değildir
Sesi vurur defalarca balyozla beyinlere...

Direngen ruhunun başkaldırısı
Bütün mecazları çekse de üzerine,
Bozar sukutunu kadın!
Yılların vurduğu yaftayı
Söküp atarken üzerinden...


Yel dokunmuş mevsimlerde
Sürüklenir zamana vurup giden suretler
El yordamıyla bulunmaz geçitler
Kuzeyi gösterse de tüm pusulalar...


Hep yeşil olsa da çam yaprağı
Rast gele uzatılan ellere batar...
Yanaklardan süzülen
Her gözyaşı
Kendi göz renginde akar...



İzmir