Gri Bir Şehir

sabahın asfalta düştüğü
kırağının yumuşadığı
buğuluğu bir şehir
solmuşken gece
sis ve pis terkederken
ayazı kıran ekmek kokusuyla
gri bir kenttir ankara
soğuk bakışlar ve havanın altında
herkesin yapacak bir çok işi olduğu
herkesin gidecek çok fazla yeri olan
kimsenin akşam olmadan gülümsemediği
gölgelerin ve gecenin her güzel şeyi sakladığı
yaşamak için
nefes almak için kuyrukları tükettiğin bir şehir ankara


öğrenci ya da memursundur bu kentte
yakası kaldırılmış pardösünün içinde
mevsim yaz da olsa sabahları üşüdüğün
insanda mı bozkırdan mı bir garip havası olan kent

gariban ankara
methiyeler düzülmüşken boğaza, haydarpaşaya
senin suçun yeşilimtrak bir gri aştidir
belki istanbulda biter tüm hikayeler ama
ankaradan yolu geçmemiş bir vaka olmaz senin ülkende
alınırken tüm kararlar senin kubben altında
kar çoktan düşmüşken sırtına
o hain gazetecilerin işidir istanbula yağmayınca kar başlamayan mevsim
oysa vazgeçmişken osmanlıdan istanbul
küllerin içinden türkiyenin doğuşudur ankara
nazlı değildir ankara güzel de
varsa sözlükte yakın bir kelimde
çilekeştir ankara