Güçsüzlüğe Doğru Yüzen Yalnız Balık

Onun gözlerinin içinde yüzüyor
onun gözlerinin içinde acı çekiyordum...


Hüzne müebbet gözleri vardı
gece gibi siyah, gece gibi sessiz
gurbet akşamlarında
özleme bulanmış ruhunun türküsünü söylerdi
derinlere dalan bakışları...

Yüzü hep gölgeli ve hep loş
güneşte dâhil
hiçbir ışık vurmuyordu üstüne
bütün seslerine sağır olmuş gibiydi hayatın

Yoksulluğun cılız parmakları saçlarında,
hayallerini kaybetmiş
güçsüzlüğe doğru yüzen yalnız bir balıktı o...


ve bir gün
toprak böldü sevgimizi dul kaldı yaşam...

Evvel zaman içinden geçermiş tüm hikâyeler
bir varmış, bir yokmuş
sayfaların içinde ayraç harfleri örtünmüş her ölü can...