Gül

Sen fani bir gülsün şu kara toprakta
Hakiki gülden esinti var senin tohumunda
Her açışın tebessümdür o dosttan bize
Sen açınca selam geliyor sanki bu fakire.
Bilirim her güzel gül kokusunu ondan alır
Bu güzel kokun onun güzel teri sayılır.
Her içten koklayış bizden ona varır
Sende bilirsin ki ey gül o dost olmasa idi
Ne senin nede bu dünyanın değeri kalır.
Bil ki Ey gül:
Üzerinde onun rengi olmasa
Kokun ona varmasa
Dikenin çekilmezdi
Sana da gül demezlerdi.
Sen kendi başına mı açarsın O olmasa,
Etrafına mis gibi koku mu saçarsın
O güller gülü güzeller güzeli olmasa
Sen o bahçeye değer mi katarsın.
Gül haydi gül gün senindir
Bu gün belki senin düğünün
Beki de sevgiden ölümündür.
Bilirim aşkını, özlemini
Öperim seni tutan o nurlu elleri
Senin gözyaşın kanattığın o ellerdir.
Sana benzemese de senden sayılır
Senin yanındaki yabani otlar
Seninle birlikte o dostu sayıklar.
Güç verip yoldaş olur belki sana.
Haber saldı gül bülbüle
Bülbül aşkından gülün dikenini görmedi bile.
Olur, mu hiç güller bülbülsüz
Öter mi bülbül gülsüz
Gül kokmasa da gül bahçesinin dikeni
Duyarız hep sevgi ve muhabbetini.
Yoktur diğer çiçeklerden bir farkın
Severdi seni o bir tanem budur tek ayrıcalığın
Onun için, o gül için, o gün için
Bende olmak isterdim senin yerinde
Bir demet gül olmak onun elinde
Yeterdi bu şeref bana elbet
Ne güzel onu sevmek, onun tarafından sevilmek.
Bu verilen en büyük, en güzel hediye
Ey gül, haydi gül artık
Yakışıyor sana gülmek
O dostun elinde olmak
Hem de onun tarafından
Doyasıya koklanmak.
Onun için bakma kusuruma ey gül
Senden vazgeçemem bir ömür.
Benden sana dost olmaz
Var git sen o dosta iyi sarıl.
Dost dostun kusurunu görmezmiş
Gül tutum elim kanadı demezmiş.
Belki sayende dost oluruz bizde o güller gülüne.