Gül

Çatık kaşlarını kaldır da bak yüzüme
Bak gözlerimin bebeklerine
Kendini görüyor musun onlarda
Bakta hüznün ağında büzüşmüş halini gör

Sen gülerdin bir zamanlar
Gül yüzünde buseler vardı her tebessümünde
Ne o?
Gözlerin boşalacak yağmur gibi bulutlu
İstasyonu terk eden trene mi ağlayacaksın yoksa
Ah canımın içi, nazlı çiçeğim
Oturulacak yeri olmayan trenin gidişine ağlanır mı hiç?

Bak,yağmur yağacak,bulutlar delindi
Başını kaldır sema ya
Yıkasın yüzündeki hüzünle beraber göz yaşlarını
Derya misali yüreğinin şeklini alsın yüzün
Gül bakayım
Gül ki,
Yine güller açsın gamzelerinde.