Gül Adın İçin

Yolunun bendesiyim, bu ne ulvi haldir yâr
Cemâlin nurdan alâ, zerresinde öleyim
Yanarım o gün bu gün, aşkın içimi oyar
Kemâlin sırdır güle, bir gülüşe köleyim


Haykır sesini gönlüm,esmer geceler duysun
Hasretle sarsın ömrüm, gönüller sana doysun


Yaşamak ne zor oldu,yolundan çıka beri
Alem gündüze hasret, gece oldu olalı
Koştukça acizane, yollar gidiyor geri
Yorgun bitkin ayaklar, ruhlar sensiz kalalı


Mahal mahal erirler, son bulur hep yokuşlar
Yeter ki yanayım yâr, aksın gözümden yaşlar


Mevsimler tükeniyor, karakış perde perde
Güneşler soldu gitti, cefa sefaya mağlup
Zulüm üstüne zulüm, sizsiz müminler yerde
Yoluna yazsın bizi, kalemi yazan matlub


Kelâm kelâm söylenir, aşkın narına sözler
Nâdan bilemez bunu, göremez gören gözler


Her yanımı sarsa da, çağın bezirganları
Alamazlar gönlümden, yırtsalar da bağrımı
Varsın çalsın zilleri, ille de o çanları
Sedası akislenir, duyar mısın çağrımı?


Bu davetim aşikâr, duy gönlümün habibi
Yollar hep sana çıkar, Ey! gönüller sahibi...