Gül Bülbülden Çaresiz

Ne bir gün güneş gördüm ne de aya eş oldum
Talihim sus pus oldu, derdi neyse söylesin!
Kapkara gecelerle doğuştan kardeş oldum
Umut çiçeğim soldu, dedim; neden böylesin?


Dedi ki; ben gülmedim bir defa aşktan yana
Onsuz geçen her günde ne ses duydum nefes
Çiçek boynunu büktü geçip giden zamana
Bülbüle mesken oldu, ne yazık altın kafes.


Kafese giren bülbül gülden ayrı kalınca
Sesi çıkmadı bir kez, umut çiçeği soldu
Gece ayazı vurdu aşk mumu kararınca
Dağ gibi iki yürek birden yerle bir oldu


''Sus'' dedi kara yazgı, ses çıkarmayın sakın!
Sustum boynumu büktüm, inledim sessiz sessiz
Üç vakte kadar dedi, vuslat size çok yakın
Öyle bir hasretti ki; gül bülbülden çaresiz.


ELİF KESKİN (KARABULUT) ŞİİRLERİN ŞAİRİ....