Gül İle Gülüşmüştü

//Cennetten bir tohum mu yeryüzüne düşmüştü?
Gövererek dal verip gül ile gülüşmüştü//


Sen ki; gönlümde açan eşi olmayan gülsün
Yaydığın rayihanı koklamaya kıyamam
Yâr'im, ahir ömründe dilerim yüzün gülsün
Dünya alem bilsin ki sana asla doyamam


Ipıssız bir vadide öğlen öğünümüzde
Aşk katıklı günleri yaşardım uzun uzun
Kurtla kuşla yapılan sessiz düğünümüzde
Kimseler olmayınca kaldım öylece mahzun


Billur gibi suları akarken şırıl şırıl
Aşk pınarı çağladı içime aka aka
Gözlerin gözlerimde huzurlu pırıl pırıl
Tas tas içtim sevgini yüzüne baka baka


Eserken hafif hafif dağ yelleri mest etti
Kekik kokularıyla katıldı coşkumuza
Bülbül gülün aşkını sonsuza dek test etti
Aşiyanda şakırken imrendi aşkımıza


İpek kanatlarıyla melekler asumanda
Dolunayla beraber bizi seyre koyuldu
Pembe pembe gülleri serperken ayni anda
Şen şakrak kahkahalar dünyadan da duyuldu


//Ve gece, on dördünde parlarken ay halesi
Sandım ki cennetteyiz bu da aşk merhalesi//