Gül Kokulu Sevdam

can dost...
şimdi hasret gönlüm dardayım
yüreğim alevi engizek dağın karıyla sönmez bilirim

güldüğüme b/akmayın
dardayım
zordayım
gül kokulu sevdama duldayım

bir of çeksem dumanlı dağlarıma
yüreğimin direnciyle yandığım gülüm
umuda b/aş koyan g/özlerin
yürekli sevdanın kollarına yürüdüm

hani sevecek şiirlerin örtüsü rüzgara kapandı
yasak olan gönlünde ki sır perdesi nerede durdun
söyle !
cesareti sevmekken hayallerin ardındaki yürek vurgunu s/özlerin

nerede kaldı geçmiş zaman dilimi kaç asıra kaç satıra bölündü
sevdiğini bulduysan sözle yağmura tuttuğun yerlere
çamurla doldurduğun çukurlar b/astıkça şıçrar bil!
ve ayak izlerin kalsa silinir

sanıldığı gibi mutluluk bir adım ötede mi?
yok gelir dediğin bulur bildiğine kandığın
ya da sandığın sevdayı y/arat
dişinle tırnağınla emekle

sevdiğin uğruna emek k/ahırından
ne yaptın ki!
çöl vurgunu sevdaya k/alışın zor bildiğim
öyle olsa her yaşayan dilberin efsanesi okunurdu

oysa havanın etrafı bulutlu ruhların aşkları kara bulut ardında
ya yayan yoluna koyulur
yada cefasına kaldığın gurbet hasretiyle y/aşarsın

şimdi hasretin kar eyledi
ömür dediğin bir nefes rüyama s/aydın
özledim çok özledim
gül kokulu sevdaya y/andım küllere döndüm

04*04*12*Karataş*