Gül Öldü

Bugün her zamankinden geç uyandım
Bir şeyler eksik
Sen yoktun, anladım
Yani hatırladım
Aslında hiç unutmamıştım
Ama
Uyumak ölüme eş derler,
Unutmam bu yüzden

Bu gün her zamankinden tuhafım
Eğer ağlamayacağım diye söz vermemiş olsaydım
Ve zamanında usanacak kadar ağlamasaydım
Bu gün her zamankinden çok ağlardım
Gül öldü,
Ben yaşıyorum
Gül öldü,
Dünya dönüyor, hayat devam ediyor
Ama gül öldü
Nefes alıyorum, konuşuyorum
Ama gül öldü
Ben yaşıyorum ama
Gül öldü
Ben nasıl yaşıyorum
Beynimde hiç susmayan bir ses
İçimde hiç dinmeyen fırtına
Başım ağrıyor
Gözlerim ağlayamıyor
Ben kışı severdim, korku bilmezdim
Ama bu kış beni korkutuyor

En yüksek dağın en tepesinde,
En kötü kışın en soğuğunda
En büyük acının daha başlangıcında
Ben yaşıyorum burada,
Sen düşün artık ne durumda
Gül öldü,
Öğrendiğim gün ben zaten yaşamıyordum
Ama ben de öldüm
Her gün bin kere ölüyordum,
O gün bir kere daha öldüm,
Bin kere daha öldüm