Gül Perisi

tohumuna güller sıçramış insan perisi
kaçyüzyıldır batmadı dikenin bir tene?
ve sarmalanası saçlarına kaç vakit oldu bir el dolanmayalı...
etme be...yen şu korkularını artık
bak sana geldim
en taze cennetimle
seni bulmaya kaç bahar yitirdim
etme gül perisi...
aç artık kapılarını
toprak oldum sana güllerin açsın diye
yaş oldum gözlerde sana bir yudum ulaşsın diye
iklimsel akıntılar içindeyken yorgun düşlerim
ve akıp giderken sonsuzluğa...
düştün sen içime bir top alevle bir telaş içerisinde,


gidiyorum deme elvada etmeden...
sana daha kaç şiirler türetirim bir bilsen
etme gül çiği...gitme benden daha hiç gelmemişken.
son yudum hasretle dolanmışım gözlerine
esiri gibi serzenişlerle çığlık olmuşum dillerde
etme gül tenli sevda...etme...etme..


tohumuna güller sıçramış insan perisi
etme...gitme...bana gel de...