Gül Rengine Yazar Sevdiğini

Gün güzelim sarmal gülüm
Ne günlerde ne ateşler yaktık
Kıskanmadı mı atladığımız pusular
Göremedik adımlayan ayrılık tınısını
Gidişinle kulaklarıma kelepçe vurdu
Odam şimdi loş tenimin nemi vurdu duvarlara
Bakma bana öyle
Suskunluğuma ağını ören örümcek
Tırtılı mı kıskandın yoksa
Sandın kozandan kelebek çıkacak

Duygularımda serbest dolaşan tayfım
Ay karanlığa oturunca
Yanlızlık ipimi koparan gülcem
Salma bakışlarını uluorta ortaya
Sende kaybolmuşluğuma yanarken dilim
Harflerini arayan alfabeyim gönlünde

Gün batımına sürülmüş sır mı kızllığın
Özledim tebessüme uyanan sokakları
Güneş sicimlenirken seherin kucağına
Düşler sokağını terkediyor gözler
Görmek istercesine rüyaları çarşaflanır sular
Çekik durma benden
Ömürleri tüketen şahin bakışlı kartal
Hasretlere imza atarken
Ar namus değildir yükseklerde uçmak
Gün gelir düşen bedenin hisseder
Mahmur bakışlı serçenin şükür duasını

Formatladım hüzün kokan karanlığı
Uykularımı iç içebildiğin kadar
Akan güneşimle düşlerimde dirilecek gece
Gözlerimde ayılamayan hayal
Kalsın şebnemlerde sorgulanmış burukluklar
Göksinesini çıldırtan bulut gibi çıkma karşıma
Ağla ağla ki omzumda kalan tek damlan tutuklum olsun

Kar yağsada ayaz düşse de toprağa
Kır yeşilin özünü taşıdığını gösterircesine
Gül rengine yazar sevdiğini