Gül Ve Kül

Gül kafesinde bir ömür
Özlemle beklenir durur
Bir bakışla sevgiyle büyür
Dikensiz bir gonca güldür

Bir yangın yeridir düştüğü
Bir yüreğin içinde ki güldü
Yaktıkça al al olur rengi
Düştüğü yer yangın yeri

Kül ve gül/dür sefası onun
Bir göğüs kafesinde ömür
Sürdüğü sürgün filizdir onun
Kan içinde birde derin uykunun

Bülbülüdür, onun nefesi
Terk etmez o terk etmedikçe
Kaybolmaz o unutmadıkça
Ölmez o ölmedikçe

Kül olmaz o ayaza terk etmedikçe
Boynunu bükmez küsmedikçe
Uyumaz o uyumadıkça
Gül; kafesten uçmaz o açmadıkça