Gül Yüzlü Anacığım

Annesiz olmak koyar mı insana bu kadar,
Kokunu duyamamak hele acıların en büyüğü
senin görememek cayır cayır yanan ateş parçası içimde,
yapayalnızım anne
sen olmayınca yapayalnızım işte
sen olmayınca karnım doymuyor
sen olmayınca uykum gelmiyor
Terkedip gitmek koymadı mı sana
Nasıl bırakıp gittin bizi
Dayanamıyorum yokluğuna
Yağmurlar yağıyor gözlerimde
Fırtınalar kopuyor yüreğimde
Tek sebebi senin yokluğun anne
sen olunca yanımda
bilemedim değerini bilemedim bana ona aşkını
Ah şimdi bir görsen halimi
dayanamaz ağlarsın ebedi
çok tartıştık zamanında seninle
Ama tatlı kavgalarmış onlar
Biliyormusun anne senin yerine almaya gelen bir kadın var evde
bana yelek ördü
ama senin ördüğün kadar ıstımadı beni anne
Arada bir yemek yapıyor
Ama senin yaptığın gibi değil sevmiyorum anne
Sen olmayınca sevmiyorum işte
Şimdi seni bir göresem
mis cennet bahçesi kokunu içime bir çeksem anne
tüm sıkıntılarım gececek belki de
Gül yüzünü bir öpüp koklasam anne
kuş olup uçacağım gökyüzünde belki de
biliyorum sende beni düşünüyorsun
Her akşam ağlıyorsun anne
ama anne ağlama sen
gözlerinden dökülen her bir damla yaş ateş olur benim yüreğimde
elbet kavuşacağız birgün
Bir daha ayrılmamak üzere