Gül'e Küstüm

Gülüm deme bana
Yapraklarım döküldü
Kuşum deme bana
Bülbülün çoktan uçtu

Dur dur koklama
Dikenlerim batar parmağına
Sonra giderken ahirete
Hüzün dolar yüreğime

Boşver sulama artık
Kuruyan sevgi hiç yeşerirmi
Hey kumrular sizler tanıksınız
Nasılda rengarenk açardım
Hani nerde kırmızım beyazım
Sarım yeşilim

Bak bir bir terketti beni
Kelebekler ve arılar
Dostlarım hayırsız çıktı
Dallarımı karıncalar bastı

Gülüm deme bana
Goncadan geriye ne kaldı
Sadece çürümüş gazeller
Onuda toprak aldı

Can çekişiyorum can
Uğraşma beyhude çaban
Yemin et doğruyu söyle
Kavalını dertli çalan çoban
Giden gelirmi ordan

Tek tesellim yıkılmadan
Kuşluk vakti sakası bülbül'ü
İçli nağmeler eşliğinde
Yolcu edecekler gülünü.
Cengiz Damar.