Güleda

Güleda, güneşi gecelerimin,
Yüreğim, senden aldı bu yanığı.
Yalvarırım açık kalsın gözlerin,
Aldırma, kıskansın kandil ışığı.

Ağır ağır eritse bile gece,
Kandil, karanlıkta sürer hükmünü.
O, hükmünü sürerken gecelerce,
Ben, seyre dalayım güzel yüzünü.

Nerde, görsen bir gelin gittiğini,
Ah çekerdin derin derin Güleda.
Ne zaman kaldırdın hayallerini,
Ayağı kırık, çeyiz sandığına?

Yine, nisan gelmiş memleketine,
Bastığın topraklar, coşmaya hazır.
O düşen, son damladır ellerine,
Nisan yağmuru ki bahara nazır.

Baharda açar bahçemin gülleri,
Kimisi beyaz, kimisi kırmızı.
Sürünürler, sen kokan parfümleri,
Koklayınca başlar kalbimde sızı.

Kırlangıçlar da bu mevsimde gelir,
Hürriyettir onların da tutkusu.
Benim hürriyetim gözlerindedir,
Gözlerin ki, ruhuma kurmuş pusu.

Güleda, geçme kapımın önünden,
Köşebaşında değiştir yolunu.
Tabutla çıkmadan bu kurt ininden,
Duyma, sen sen diye uluduğunu.

Geceleri çalar vuslat sazları,
Vurdururlar hasretin en dibine.
Ben ki, bu makamın son bestekarı,
Güleda yazdım sazın tellerine.

Gözlerin, burnun bir de dudakların,
Bir insana ait değiller sanki.
Her tuvalde izi varken yılların,
Sanma bu güzelliğin kalır baki.

Ah Güleda! Gençliğimin hırsızı,
Ben ihtiyarlığına da talibim.
Ah hayallerimin gelinlik kızı,
Bir naz uğruna ölmekmiş nasibim.

Güleda, artık doldu benim vadem,
Tabuta kaldırdım hayallerimi.
Ben çözmedim gelinliğini madem,
Sen, ellerinle giydir kefenimi.