Gülen Kadına

Pardon, bakar mısınız?
Evet siz...
Yüzü hep gülen kadın...
Az evvel geçmiştim yanınızdan,
Gönlümü düşürmüşüm, gördünüz mü?
Oysa kendime de güvenim tamdı,
Bana ait olanada gözüm gibi bakardım...
Oldu bir kere, düştü işte...
...
Hayırdır... siz neden hala gülüyorsunuz?
Ben ağlamaklı,
Siz, inadına gülüyorsunuz...
Siz hiç düşürmediniz mi yüreğinizi, bir cennet gözlüye?
Söyleyin...
Yoksa...
Yoksa siz de mi gönlüm?
Gönlümü siz mi buldunuz?
Ondanmıdır böyle bıyık altı gülüşünüz?
Şimdi fark ettimde, sizin yalnız gözleriniz değil,
Göz bebeğinizin ve yüreğinizin taa içi gülüyor...
Hani laf aramızda, size de gülmek yakışıyor.
...
Öfkende dahi, sahi bir tebessüm,
Yan bakışında ayrı bir albeni,
Güz bakışında bahar rüzgarı,
Rüzgar, saçlarına aşık...
Saçların, rüzgarlara alışık...

Demem o ki...
Ey! Tebessümü gül yüze yakıştıran...
Her geçeni ardından bakıştıran,
Gülen kadın...
Sözlerimi ilan-ı aşk zannetme,
Aksini ispata davet etme...

Gülmek sen, sen gülmek olmuşsun,
Doğarken, sanki gülerek doğmuşsun,
Alâkamı hoş gör amma ve lakin...
Adettendir sormam lazım;
Yoksa sen, sen 'ismi-gül' müsün?