Gülizar 2

Sersefil birazda çaresizdim.
Yabancıydı bütün yüzler..
Ne selam verdim,
Nede gülümsedim birilerine.
Ben onların yabanıydım...
Yanlız yapayanlızdım nem kokan otel odamda..
Ne saçlarınının ışıgı vardı tavanda
Nede gözlerinin yeşili.
İlk gecemde agladım hıçkıra hıçkıra...
Ne teselli eden bir dost
Nede ayıplayan oldu beni...
İki tam gün sonra artık yeter deyip,
Sabahın serinliğinde vurdum kendimi sokağa..
Kolay gelsin dedim çöpçülere.
Hayırlı işler diledim simit satan çocuklara.
Kahvenin ilk dem çayını ben içtim.
İlk siğarada yakan bendim.
Sahilde ise ilk yürüyen ben deyildim.
Orda biri daha vardı per perişan..
Hayret..Martılarla konuşuyor,gülüyorduda..
Delimi ne dedim..
Deli olmak geçti içimden...
Yavaş yavaş alıştım buralara
Sokakta,meyhanede,sahilde dostlarım oldu
Pavyonda,Sana benzeyen biri vardı.
YASEMİN..
İlk ona anlattım senin ihanetini
İlk onunla aldattım seni.
Her şeyi ile sana benzesede,
Unutturmuyordu seni bana...
....Ama o bendende beter ,biçare..
Tutunacak bir dal arıyordu garibim...
Ne zaman gitsem oraya sıkılır utanır,
Gelme buraya der,
Kaçırır gözlerini,
Donup kalırdı yüzünde sahte gülücükler...
Benim sana olan tutkunluğumu bilsede,
İstenmez bilirim ama derdi..
Bir sevsen beni..
Bir kez olsun söylesen...
Hiç saklamazdı bana olan sevdasını.
İki günde bir kanatırdı
Sol baldırındaki' S! harfi yazılı dövmesini...
O dövme silinirse onu sevebileceğime inanmıştı.
Selim şimdi şehrin birinde
Evliymiş ikide çoçuk babası
Önce pezevenk derlermiş
Şimdi beyefendi olmuş...
Yaseminin abileride yeminliymiş..
Günü geldiğinde namuslarını temizlemeye...
....Ya işte böyle GÜLİZAR...


Devamı var tabi ki...