Gülizar.

Alımlıydın..Al benilerin..
Bak benilerin vardı.
Kıpır kıpırdı her bir yerin.
Omuzuna kadar inen sarı saçlrın,
Minicik siyah etek üstü kırmızı buluzunla,
Çıktınmı sokagın başından,
Bakın bana ,bakın bana edasıyla yürüdünmü..
Bir anda karışırdı bizim mahallenin sokagı.
Sana bakayım derken sakal niyetine,
Yanak doğrardı berber Cemil.
Arabasını toslardı kaldırıma şöför Selim.
İskambil kağıtları havada kalır,
Bir türlü atılmazdı tavlanın zarı.
Hop hop ettirirdin yürekleri.
Kim bilir kaç gönülde yerin vardı.
Kim bilir kaç yürek senin için yanardı
.....ama ben..
Ben sana tutkundum...
Bazı bazı attımmı bir iki tek,
Gecenin bir vakti gelirdim pencerene.
Son yazdığım şiirimi okurdum
Gözlerin değiverince gözlerime
Hele birde tuttunmu elimi
Bir avuç kar gibi erirdim avuçlarında.
Git hadi derdin git..Giderdim.
....ama senide alır götürürdüm odama...
Karanlık odamın tavanında güneş olurdu saçların.
Gözlerinse ışıl ışıl yem yeşil,
Onlar benim yıldızımdı.
Onlar sönmesin diye gözlerim uyumazdı.
Al benili..Bizim mahalleli GÜLİZAR
Ben sana tutkundum...
Tutkunluğum,kör etmişti gözlerimi.
Sagır olmuştum duymuyordum.
O sabah uyandım uykularımdan.
İnanamadım..Sen gitmiştin..
Öteki mahallede eşraftan birinin,
Hovarda, çapkın oğluna...
Utandım..Kimselere bir şey diyemedim
Yapacak çok şey vardı aslında yapmadım
Sabah yoktum artık şehrin de...