Güller Elimde Kurudu

En sevdiğin gülleri almıştım,
Bembeyaz gonca gülleri.
Severdin beyaz gülleri,
Onlar senin için evliliğin simgesiydi.
Bekledim seni gelecek diye,
Sabahın seherinden,
Akşamın alacakaranlığına kadar.
Gelmedin,
Çıkıp gelmedin,
Oynadın gururumla,
Beklediğime yanmadım,
Beklediğime inan hiç ağlamadım,
Fakat sana aldığım,
O BEMBEYAZ GONCA GÜLLERİN,
Birer birer kuruyuşuna yandım.
Onun içinde o gece sabahlara kadar ağladım.
Belki benim kıymetim yoktu yanında,
Bari güllerin hatırına gelseydin.
Onlarında mı hatırı yoktu,
Ufacık olsun sevdiğin kalbinde.
Söz saklıyacağım,
Elimde kuruttuğun güllerini,
Zamanı geldiğinde eline vereceğim.
O zaman anlayacaksın,
Benim gururumun nasıl kırıldığını,
Gonca güllerin kuruyup,
Nasıl boyunlarını büktüğünü.
Anlayacaksın ama,
Sen nasıl dayanacaksın bu duruma.
Hem de öyle birgünde vereceğimki eline,
Lanetler okuyacaksın o mutlu gününe.
Kendini hazırla nikahına,
Onlar hediyem olacak sana,
Bezeyeceğim onları,
Beyaz gelinliğin üzerine.
Sırf seni mutsuz olasın diye.
Yerin dibine batasın diye.
Sen beni nasıl üzdüysen,
Elimdeki gülleri nasıl kuruttuysan,
Sende öyle üzülecek,
Sende öyle kuruyacaksın.
Eden bulur güzelim,
Sen ettinde yanına kar mı kaldı sandın?
Sıra bende güzelim,
Bana ve güllere yaptıklarını ne çabuk unutursun?
Hadi insanlık bende kalsın,
Yeterki sen sevdiğinle hep mutlu olasın.
Sakın olaki sakın,
Bir daha karşıma çıkmayasın.
Ve sana son sözüm,
Hayatında beyaz güller olmasın,
Sakın olaki onlarıda sevmeyesin.