Gülmek

Sessiz çığların baş kaldırmışsa hayata
Girdaplar fırtınalar gibi savuruyorsa
Dünyan kararmış dönmüyorsa
Güneşin sıcaklık vermiyorsa
Yıldızlar geceleri saklanıyorsa senden
Eğer son bir yaprak gibi ağaçtan düşmek üzereysen
Aklında varsa sevdiklerin
Solmuşsa sevda çiçeğin
Düşlerinde yaşlar, gözler, sevdalar, gülmeler, haykırışlar varsa
Gece seni düşler bitiriyorsa
Çıkmaz yollar kaplamışsa şehirleri
Ağlıyorsan geceleri
Feryatlar haykırışlar eritiyorsa seni
Sahte yüzler dolaşıyorsa sürüler gibi
Bıkmışsan hayattan gayri
Şarkılar kendine getiremiyorsa seni
Sen kaybediyorsan kendi senliğini
Çok kötü hissediyorsan kendini
Yazın sıcağı soğuk kış akşamları gibi
Geliyorsa sana saplanıyorsa kalbine hançer misali
İlkbaharlar sonbaharlar gibiyse
Güller soluyorsa dalında,
Kuşlar ötemiyorsa,
Duygularına teslim oluyorsan
İşte böyleyse hayatın:
Neden üzülüyorsun?
Bırak seni üzenler üzülsün...
Başını kaldır hayata karşı, yüzün hep gülsün
Bırak da dertlerin dertlere düşsün
Görsün dünyan seni, deliler gibi dönsün
Yıldızlar gece lambaların olsun
Aylar, dolunaylar olsun sana hep ışık tutsun
Sadece gülmeyi başarmalısın!
İşte o zaman da bu hayat demelisin!
Sonra tekrar tekrar gülmelisin...
Gülmelisin işte istemediğin kadar,
Ama unutmamalısın!
Seni üzenler genelde hep aynıdırlar, düzelmezler
Sen seni sevenlerini de sevmelisin
Sevmek istemediğin kadar
Bütün bunları düşünürken aklında bulunsun...
Hayat acısıyla, iyisiyle, kötüsüyle her zaman
Hayat, gülmeyi bildiğin kadar
Ve sen sadece gülmelisin!
Hayat her zaman her şeye rağmen güzel!
Bırak üzülmeyi, ağlamayı, sızlamayı sende gül!