Gülmek Sana Çok Yakışırdı

Gülmek senin üzerinde bir entari idi ,üzerine tam oturmuş,
Kırmızı düğmeleri vardı,iliklerin üzerinde,gülüşünle eşdeğerdi,
İçten attığın kahkaha,entarinin boynunu titretirdi,
Ve ben atılan her kahkanın ardından mest olurdum.

Kahkahan yüreğinin derinliklerinden gelirdi,pürüzsüzdü,
Samimiydi,şuhtu aynı zamanda cesaretinin simgesiydi,
Gülüş değil sanki bir volkandı,duyanı sarsıp titreten,
Ve ben attığın her kahkanın ardından esirin olurdum,

Bir gülüş bu denli yakışmazdı insana,ağaçta çiçek gibi,
Gülümsemen ayrılamazdı senden,kuşta kanat gibi,
Gülümseme satan iyi bir aktar olmalıydı ve müşterisi sen,
Bir gül arada,beni yaşama bağla,oksijen tüpü gibi,

Bir içten gülüşüne Roma'yı yakarım ben yeni baştan,
Tebessümüne köprüler inşaa ederim okyanuslar üzerinde,
Ülkeler fethederim,krallıklar yıkarım,ben senin sevdan için,
Ne olur arada bir gül ki bana ,en içten ve en şuhu olsun,