Gül/sen...

Sonsuzluğa meydan okuyan onurlu duruşları
Denize inince sakinleşir sarplığı
Görkemli sırtını dalgalar paralar
Yapayalnız, çığlık vermez kayalar
/ ... /

Ah!
Söyleyeceklerimde bitti...

Yangın yerini bastıkça
Alevden dudaklar dönüyor muma
Kanadı düşmüş, gövdesi yara
Saçlarımda aşkın tevellütten eli
Silkindirmiyor külleri
Yanan dallarımda yaprak dönmüyor bahara

Hiçbir şeye benzemez
-Hangi bedene sarılsam tenha-

Yüzümde iskele kurar
Tütün kokar ellerim, duman vuslat arar
Kaç mimik daha yıkılır
Efkârlı bakışta

-Sen hiç yağmur tuttun mu avuçlarında-

Ateş titredikçe ayrılığın alevi üşür içimde
Dert yürür bulut göklere taşar
Döner çıktığım yollar, hasrete denk sıra dağlara koşar
Alnımda emeklemeyi öğrenen terler kaşlarıma çatar

Aynalar solgun, sorgularda dargın
Uçurum biriktiriyor hayata argın
Gölgeme toplanıp ışığı kesiyorlar
Yaşamda bir saman, düşüp gidiyor yaşananlar

Kaç gece daha utanır yatağımda

Yalan arayışlarda bacak uzunluğu kadar
Mesafe katlandıkça uzar
Ne kadar uzuyorsam vurulan ağlar
Senden geçmedikçe çıkmaz sokaklar
Gitme vakitlerine asılır sancılar

Aslında
Gitmek kaldı ayaklarında

Bu gün olmadan yarınlara
Biraz acı
Biraz sen
Yüzüm yüzer
Siluetim kayıp dalgalarda kaybolur

Ah!

Ben ıslandıkça
Davraz'dan esra/rlıdır güneyin gülüşü
Buram, buram sen kokar göğsümün gülü

Biraz daha sessizlik!
Şarkılar aşk çalar...