Gülşen

Girecektim bir gül bahçesine
Önce aşmam gerekiyordu çitleri
Sonra almam gerekiyordu rızasını,
Bahçıvanın...
Aştım çitleri, binbir çileyle,
Her tarafım yaralar içerisinde,
Zira gözümde değildi...

Geçtim uzadiye gülşenin çitlerini,
Çitlerde çok iz kaldı benden,
Fazlalıklarım gitti bünyemden,
Meğer arınmam gerekiyormuş sana,
Meğer iş kalmış bahçıvanın rızasına...

Güller alır götürür benden beni,
Bahçıvan, bende olmayanı ister.

İşte böyle;
Ben güldeyim, gül yerinde;
Bahçıvan bende, gülşen yok yerinde!
Azeri şarkıları kadar duygusal;
Bir o kadar da traji-komik bir durum...
Ne demiş şair;
"Ben beni bildim bileli;
Ne ben beni buldum bende,
Ne de kendim beni buldu bende..."