Gülsün G/özlerim

b/ak şair...
beni duyuyormusun?

hatır gönül var sayalım
ahuzar gönlüm hasretine gezerken
derya denizinde gemi kıyıya yanaştı
yolcular hep indiler

hasret saydığım g/özlerine
seni hasret kokan günlere k/attım içimde
derdine çare bulacaksa seni ruhta yaşarım

sen en iyisi yazma yaşa gör sonrası aşkı tufan eyle
nerde gerçekliğin rüya alemine demlensin

bakın gök mavi deniz yeşilimsi görünen
düşler griye dönünce hasretim düşlerimle ç/alkalanır

hasretim yol görülmez ruyalara k/alışın
mevsimler dönmezse kuşlar gelmez iklimi soğuk diyarların

hey şairin kurgusu hasreti düşlerse umut savrulur
gönülden yaralar uçar yüreğim k/anarken
ben seni düşünürüm mevsimsiz kar yağışlarında

düşe kalka yollara düştüm adım adım yürüdüm
b/akı ver yollara rüyalarımla geçtim
bir alevin ateşiyle tutuştun tüm benliğimi

dünyalarına vermediğin bir ömür dediğin
güzel olana taht kur bildiğim
dağlar serpilmişse yüreğe bitmeyen yollara yürü

büyüt içindeki aşkı
engelleri aşarak muradına yetişen yollar aşınmıyor ki
adım adım yürüdüm yorgun yüreklerde

adını haykırdın dost cemaline kaşları keman yolları derman bil
rüzgara savrulan umutlara vur kendini
yürek yenilmez bil.../ yar...

şiirimle düşersem yollarına
kalemim güvertesi defterim sandal hendeği
deniz sularını içtim doya doya
yaz kaderini hasretine gurbeti sılayı

söyle şair...
sevda türküsünü mırıldan mavi gözlerine umut bağla
umut olsun s/özlerin
gülsün gözlerim

02*07*12*Karataş*