Gülüme Umut Düşer

umuda ışığım olsanda
artık hep olmuyor şiir tatlısı
söz vaatler kar altında kalışa benziyor.
bu senede baharın kışına kaldı

ıslak yerler kurumadı
yürek ateşi sönmedi

güneşin doğuşu geciksede
her şey sen demeyle olmuyor
güneşin doğuşu...

güneş ol !
buz tutan üşüyen elime
gözlerden akan yaşlarıma

sen taş olsan erirdin güneşimle
o kadar dara düşmüş olasın ki
canından çektiğin zehirin çıkmazsa
sen gelmezsin bilirim
ki
senin bıraktığın zehir temizlenmedi

bu bir hastalık gibi bulaşmış
gelsende delinim demene
sözle umut verme sakın
kullandığımız piyasa usulu

sevda da aşkta karaborsa oldu
hazır bekler karşıdan sevgiyi
butu çaputa sayarsan
zeka yorgunu çok gördüm

hey gidi dünya
katlanmayan çeker mi sefa..
hazır spariş aşkların akibeti
sonları hüsran eylemez mi

sen zahmete ahvali eyle
ne ekersen onu biçersin gönül
hep kendine biçme gülüm
yaptığını çorumlular yapmadı
derler bizim diyardan

yoksa sende mi o pınardan içtin
son satırlarım belki duyar olursun
açık ve net değilsin
bıraktın keşkelere

şiirin kısvesine sarılma
o yaptığın yanıtları nereye koyacaksın
hiç düşündün mü...
bunun yanıtı varmıydı

sevda nerede görmez işitmez
hiç bir kaba sapa gelmez
bunun adına şeytani duygu
söz dialoguna geliyor'musun

söz dialogundan yoksan
geliyorumu doğru olur mu
ne dert nede ders oluyor
tatlı yemeye var mısın

'içimizdeki zehirle gelinmiyor'

gel umutla gel
gel mavi mavi gel
gülüme umut düşer

*'sevgilim'' demeyi sevmedim sahte söylemi hep karşıma çıkar / ya yılan yemiş otunu sevmez hep ona rastlar...*

14 Mayıs-11