Gülümse
Değerli yalnızlıklarım var benim.
Şafak kovalamaktan sıkıldığımdan değil
Kendime daha çok eğil diyim
Keyif aldığım zamanlar
Hani yanı başımda sen kovalamakla
Uğraşmadığım zamanlar
Bir hüzün kaplamaz içimi
Aksine
En kendimde olduğum zamanlardır
O zamanlar
Belki bencilce diyebilirsiniz
Bir yavruyu ninnilerken
Ya da zorundalıktan muzdarip
Oysa kişi bağımlılığı değil mi birliktelik
Sorumluluklarını pay etmek başka sırtlara
Sırf ihtiyaçtan değil tembel yetiştirilmekten
Başkasının havanında dövmek anları
Özgürüm kendi elimin esaretinden
Özgürüm hem de kuş tüyü kadar
Başka başka sorumluluklardan
Bir sen kaygısı taşıdığım şiirlere
Bakınca anlıyorum
Benliğinin imparatorluğunu
Kuramamış nicelere
Lakin bekâr düşünceler değil bunlar
Flu bakılmazsa eğer
Kendiyle kalacak zaman bulamamış
Ayrılıklara
Yaşlılık oyunundan korkuyor kimileri
Kimileri nasıl ölüneceğini biliyor
Tanrı eliyle yalnızlıktan
Ama korkmuyorum
Koyulaşan ışıktan
Zihnimin mumu açık
Gelenin daveti var
Gidenin selameti.
16şubat14
Yazı sanatının bir bakıma ana fikridir yukarıdaki şiirde aktarılan düşünce. Doğrudur da. Şiir toplumcu mu olmalı yoksa bireysel mi sorusuna da şair kendince abartmadan ve oldukça samimi olarak şiir yolculuğunda yanıt vermiş. Ahmet beyin düşüncesine katılıyorum. Her şair ya da her edebiyatçı için geçerli olmasa da bu durum, genelde geçerliliğini koruyan düşüncedir. Birine bağımlı kalarak ve hatta çoğalarak edebiyat yolunda ilerleyenlerinde ne yazık ki nasıl olsa yine yazarım düşüncesine de tatlı bir esinti bırakıyor şiir. Ne de olsa gürültü ve gürültüsüzlük arasında fark olmalı. Sağlıkla kalın.
Yalnızlığı nimet bilmek ne güzel. Geçmişte bir çok değerli eser bir dolu yazarın yalnızlığından ortaya çıkmıştır...👍
Kişi bağımlılığı belki birliktelik insanlar tabi ki birbirlerini sıkmadığı müddetçe...😙
Yaşlılık oyunundan korkmayan yok gibi ve yalnız ölmek ...😅
Davet büyük yerden olunca icabet etmemek olmaz tabi ki sonunda hele bir de selamet ve esenlik varsa...👍
Güzel bir şiir kutlarım yürekten Mehmet...👑😂