Gülümsedik

kurşuni fasıldı
o masayı kutsayan
kendini içti soytarılar süsleyip yüzlerini


ehli namus masallar anlattılar
es zamanında arşenin


nasılda pervasızdılar
nasıl inandılar


kahpe özneler vurdular kadehe
öyle yudumladılar
şerefe


ahmak şehir efsanelerini koydular o kıytırık masaya
biri ferhat oldu
diğerinin adı malum


çok efeydiler
üç metelik gözlerini süzerken yüreklerindeki çirkefe



biz
arka sokaklardaydık
demirleri aralayıp bakarken o meyhaneye


nasıl ödlektik
nasıl da kaçak


korktuk edalarından belki
belki fark etmedik


yel değirmenlerine çatal salladılar
gülümsedik


kurşuni fasıldı
o masayı kutsayan
kendini içti soytarılar biz iç çektik...