Gülümseten Anılar

kaç aşk gömüldü yürek denilen mezarlara
sıkılan aldı gözlerini gitti uzaklara
yanan insanlar elinde şişeyle çıktı sokaklara
gecenin sessizliğinden çığlıklayan sabahlara

kağıttan sevgiler bir kıvılcımla yanar
gözlerin onu görünce herşeye rağmen parlar
yokluğu bedenini delicesine hırpalar
seni bir anlık gülümseten anılar

gözlerinden dökülen tuzlu yaşlar
gönlüne damladıkça çok kötü yakar
naylon sevgiller elbet birgün kaçar
her yürek gibi seninkide arkasında ağlar