Gülümseyen Fotoğraftaki Garip Hüzün

Sessizce sinerdi gözyaşların avuçlarıma
Ben üzülürdüm, senin için kan ağlardı,
Ve sinesine gül konardı şarkıların
Sen benden giderken,
Vuslatına iki ceset seçen bir hikâye kalırdı

Martılar mektup yazardı sonsuzluğa
Güvercinler dua okurdu,
Ve leyleklerin ayaklarında bekleyen çocukluğum
Gelirdi bir gün
Ayrılığına ağıt yakılırdı ve sessizce ağlanırdı...

Mahkûm kalırdı ellerim saçlarında
Dokunduğumda tel tel dökülürdü
Ve gülümsediğin son fotoğrafta
Garip bir hüzün dururdu
Ve bir gün
Bitmesin hikâye diye
Islatırdım hayallerimi
Yeniden doğar ve aydınlanırdı tüm dünyam
Ve penceremden güneş süzerdi
Ben beklerken, sen gelmezdin
Neşem sendin
Hayatım sen
Gelmedin hep bekledim
Yaşamım eksik kaldı
Okuduğum hikâyeler yarım
Hayata bir sıfır yenik...