Gülün Dalda Ölümü

Mevsim kış hava buz gibi soğuk
Ağaçlar derin derin uyumakta
Dalda bülbül düşük ve titrek
Gülün aklında güneş ve sıcak
Takvimde yapraklar düşmekte
Bülbülün hali harap düşünmekte
Gül kabuğunda iç çeker bahara
Derken hafiften ışık sızar etrafa
Isıtmaya başlar ruhu kökünden
Gül kafesten çıkar bülbül başında
Gün geçer hava normale pay vermekte
Ve gün gelmiş hava yine
Yine soğuğa buza dönmekte
Gül kapanamaz açıldığı yerde
Kanmıştır sıcağa ve bahara
Gül dalda ihanetin acısnı tatmakta
Bülbül yastan kanat çırpmakta göğe
Dikeni çok gülün ırağında kalmakta
Bülbül güle çare bulamamakta
Nefesler kesilmekte yakın
Vermekte canını o kırmızı güle
Dikene aldırmadan bendini koymakta
Yaşamından kendine biçtiği payı
Gül yaşasın diye kesen kendine hesabı
Güle bendini siper etmiş bülbül
Ve beden ölmekte karar kılmış birkere
Bülbül ne güzel eylemiş güle ya
Anlayamamış o ölüyken gül dalda
Dalda ruhu katle sürecek...