Gülüşleri Çalınmış Çocuklar

Ömre yüklendi kader, kovanını terk etti arı

Yaprağı tükendi zamanın, takvim üzgün

Hayat yorgun, çabuk geçiyor yıllar sayılı gün...

Çıplaklığına soyundu meyvesiz ağaç

Yanık kokusu sinmişti üstüne

Onca acıya inat bükmedi boynunu dal

Kedere aldırmadan seyretti alemi çiçek...

Elleri koynunda bir anne belirdi kapıda

Dev bir dünya, bir gezegendi bastığı yerde

Büyüdü büyüdü, kocaman oldu acıların yolunda

Ana vatan, Anayurt dendi adına

Çocukların gözlerinde, Anadolu'da bir anne...

Mayın tarlalarında, namluların ucunda

Savaşların ortasında, toz-duman içinde

Yaralı kuşlar, öksüzler, yetimler, hüznün ve acının izlerinde

Ve çocukların ruhlarında karanlık dünyalar

Ana kucağından uzak, unutulmuş güvercinler...

Ölmesin beyhude insanlar

Ölürse bir kadın, ölürse bir anne

Yıkılır dünyalar çocuk akıllarında

Ölürse bir çocuk, binlerce kez ölür anneler

Islak yüzlerini kurutsa da güneş

Eksilmez gözlerinden yağmurlar...

Sen ölme kadın, çoğalır öksüz yalnızlıklar

Sen ölme anne, yarası kapanmaz çocuk kalbinin

Ölürsen sen, bütün dünya ölür

Hayat yolunda, çıplaklığına soyunur ağaç

Kızgınlığı unutur, hükmeder toprağına kan

Yetimlerin evreninde üşür yürekler

Ve kendi coğrafyasında acı çeker

Gülüşleri çalınmış çocuklar...

5 Ağustos 2019