Gülüşlerim

Gülüşleri vakitsizce kaybettim ben
Sonsuzluğa açılan kapıyı göremedim de
Üzüntüye mesken tuttum kalbimi
Sahipsizce bıraktım boşluğuna
Sebepsizce kayboldum yarınlarımda

Gülmek en çok sana yakışır derlerdi hep
Bilirdim elbet o zamanlar gülmeyi
Sorgusuz sualsizce kayboldu
Dön demeyi başaramadım asla
Dön deseydim de dönmeyeceğini biliyordum aslında

Umutsuz da olsa hayat senin derdin bana
Umudum yok ama yaşıyorum
Kaybolmayı seçmedim asla
Yavaş yavaş kaybolsamda
Gülüşlerim kollarımda hayallerini kurarak uyuyorum..