Gülüşümdeki Çizgiler

Demem o ki
gülüşümdeki çizgiler,
geceden kalma bir şiire
sabah eklemeli taze kelimeler gibi
günaydınca umut.

Yastık arasına sıkıştırdığım gözyaşı kokulu uykular ardından
perde açıklığı bulmuş yumurcak mutluluğuyla
eğilip bükülüp odama sızan
ve içeride oradan oraya koşuşturup
kikir kikir
yatağıma atlayan gün ışığı şımarıklığı sanki...

Demem o ki
gülüşümdeki çizgiler,
küçük bir kızın yüzüme eğlenerek çizdiği boya kalemi dokunuşlarıdır
uyandığımda fark ettiğim
günaydınca umut.

ve hatırımda kalan
acıttığınca suskunluk
hayal meyal birkaç hüzün

Uyuttum
o küçük kızım için

Hisseder mi ki insan
boynuna düğümlü sıcacık bir sarılma ardından
sakalına değen körpe saçlarını
ve kulağına ilişen ince sesli fısıltılarla

'Sakın vazgeçme baba'

Yutkunamıyorsa eğer
hisseder...
hissederim ki benim değil bu çizgiler
onun...
günaydınca umut.


Demem o ki
gülüşümdeki çizgiler,
yanağımdan süzülen yaşlarımın
arkasında bıraktığı boya kelemi izleridir...
biraz geceden kalma
Biraz da hayalim dediğim kızımdan

Günaydınca

Umut


Tutunuyorsam eğer,
senin için...