Gülüşün Güneş

Yüzünün huzmesi
Tıklatır aklımın tahta kapısını
Sancılanır zihin dünyam
Büzüşür karanlığım
Gamzeli kasığından
Acelece içeri sızar gülüşün

Dilinde acıkmış bir kuş

Mahcup olur
Fakir umudum
Memnuniyetim zıbın
Şefkatim kundak
Sevincim taze ninni

Emeklerken yılkılardan düşersin
Kişnemelerinden sıçrar
Ay ve yıldızlara ışığın

Haylaz gülüşünün çakısı keser
Darağacında asılı cemrelerin ipini
Sevindirir havayı suyu toprağı

İpe tutunan kelebekleri, kozasından
Merhametli gülüşünün çıkrığı çıkartır

Renk dilencisi gelinciklere
Ergen gülüşün verir kırmızı sadakasını
Karnı doyar kırların

Kuru dallara cilve yapar
Genç gülüşün
Yaprağın önüne geçer
Kirazın olgunlaşma telaşı

Öğle vakti mümtaz gülüşünün zirvesinden iner
Çisil çisil anason
Bahçelerde sallanır çiçekler zil zurna olur

Türk edebiyatının defterini öper
Batışından süt emen
Ölü doğmuş dolma kalemler
Mucize şiir olur karanlığa güneş gülüşün

Ya aklıma düşmeseydi gülüşün
Şaşırırdım
Her an kısır karanlığın kel başını tarardım