Gülüşüne Hasret K/aldım

Yormayın dilberimi
gönüle çalan kalemin ucu kırık ağzından dili suskun cihana

Nazlım'a bir gülüşün dünya tatlısı umut saydım ki
yüreğine b/akan sulardan yorulmadım
asıl yorulduğum
hasretin uzayan umudu ruhuma karışan kokuların bitmeyişi
uçuşan kelebeklerin car sesi kavurucu sevgiye susayan gözyaşların
ve
sonbahar yaprağı gibi rüzgarlara savrulan gönül nameleri

hep gönlüm seni aradı dağlarımın doruğunda
seyrine bakarken düşünürüm anıden aklıma sen gelirsin
hani hatırlarsın gülüşünle oynayan b/akışlarını
ya

işte
ben o gülüşlerini
özledim
seni seven kaprislim sözüne düş sardığım
gerçekliğimle koştum be gülüm

sevinç hüzün gülüşlere bırakarak özgürdü umuda giden yolcular
hani derler ya yolcu yolunda gerek sevda kollarında yorulmak gerek

şafak açtı
sevdama asılacak sabaha sevdalandık
her anım seninle yürüyorken sonsuza uçtu kasırgalı bir günde
artık anladıysan be gülüm yormayın gülüşlerinizi hayra ...

bahar gelmezse de
her kışın sonu nede olsa sonbahar
nede olsa sevdam yeminle ölür
cesedim aşkına bin parça karanlığa ışık saçar

derbeder gönül denizde yüzerdik bir gece karanlığında
sen gülüşlerinle aydınlatırdın yüzümdeki hüzünlerimi
sen konuşurdun ben yazardım tüm acıyan gülüşlerini
sen gözlerine kalışım mezardan göğe kalkardı duygularım

akan her damla için toprağa bakardım gözlerin yağmur seli
dualarınla kala kaldım her gece seni düşünür olurum gülüşlerine

01*04*13*Karataş*