Gülüşünle Sesin Kahreden S/özlerin

Şimdi nerdesin?
yokluğun yıllara vurdu ayları günlere saydım
yıllara vurdu zaman dakikalar saatler yetmiyor
özlem bitmiyor gülüm

Zozan'ların kara talihli günlerine yağan karlar erimiyor
yağmurlar gözlerden eksik olmuyor
geçmiyor günler geçmiyor

özlemli diyarlara hasret kokan yüreklere
uzun yollara kalınca dağların gül kokan özlemi umudu bitmiyor
sevdama yetmiyor güzelin kahreden s/özlerin

alemin seyrine xazalın hasretie k/alışın
şehrime düşen sevdalı ölümü bile kar etmiyor
kaval sesine doyum olmuyor ölüm saatlerine
bir ömrün bilmecesi ...
bir sevdaya romana sığmaz düşlere kalıyor

gönül hasretin ruhuna düşen uzakta sevmeye doyulmuyor
sinsi insanlar karanlığa dalmışsa
yürüyen merdiven
solan çicekler
onurlu ölümlere kaldı içimizdeki tüm güzellikler

yaşanmaz deryalarda gitti umutlarım seninle
sevdasına yorgun düşen yüreğimle koşuyorum sana
gel desem gelmiyorsun

hem kaderin sillesi derken
şimdi sen vurdun elinle ruhunla gözünle görmezken
tamda yürek yorgunu sevdamın orta yerinde

ne umut kaldı
nede yarına gülüşünü bıraktım
ardında sessiz bir yalnızlık kaldı duvarlara

bir umut sarmışken gönlümdeki zincire
kırıldı kalbim en derin soluğumda
ve seni sevmekten doymayan gönlüme dert keder saldın

sevda yarası açtın
gittin
gittikçe yaralarım açıldı

halen duymuyorsun haykırışımı
tar nar oldu gönül defterindeki nazın
bitişinle gidişine gönülmez bir yolda yürüdüğün

sen söyle ben yokluğuna nasıl dayanayım dost
çok zalim bir yarin aşkına düştüm

sensiz yaşam artık anlamsız
düşe gül sarmak hasrete yol görülmez

gülüşünle sesin kahreden s/özlerin
seni bana yar eden yürek yaralarım

05*10*12*Karataş