Gülüşünü Acıya Ölümü Merhabaya S/akla

umut varken kurtuluş mucizeydi
içimizde yanan dönen ihtirazlı düşlere
bu yüzden kendimizi yenemedik

umut yine bizdik
sandık ki
hep bir başkası umut olur
ama nafile..

özgürlük emek iş sevdası uğruna
tutuşan ellerimiz
nasırın teriyle kurtuluşun emeği olacaktı
yine düşünürdüm
otopya düşünmeler devredeyken

hep umuda yol alırken
düşümüzü ruhumuza aşıladık
geleceğin vazgeçilmezi
emeğin gücüne giden yolu

emeği yoğuran özgür günler adına
adımlarımızı hızlı tuttuk yarına
batı sanayı devrinde olmayan
doğuda ekim devrimi mucizeydi /gerçekti

hep garipti insanlar
garipti zaman
gariban insanlar çoktu
hepsinin üzerinde elbiseleri vardı
yeni değildi

eski çorapları ayakları vardı
yürüdükleri sokakta
yada
bir birhanede kendinden geçenlerde çoktu
her insanın bir öyküsü vardı

gerçek olanda öyküden öyküye fark vardı
her yürüdüğü yol yamaca b/akardı
dağ bayır uçan kuşlar vardı
gülüşleri tazeydi

hep umuda
en çok ihtiyacı olan dağ çiçekleri
zorda olanın
en çokta gelecekte onundu

ve en güzel gülüşler olacak
acıyı savaşı barışı ruhunda yaşatır
en güzel gülüşlerle

umudu kucaklayan ellerin
yaşamı uğruna ölümü göze alsa da
gülüşleri acıya...
ölümü merhabaya sakla....

11*12*11*Karataş

*Avrupa ya bir bakış şiiri ''alkolun çocukları...''*