Gülüşünün Işığında

Çok uzaklardan geldi kokun,
Gecelerin uzun saatlerinde düştüm hasrete.
Biraz senden,
Biraz benden,
Ve en çok da kalemime bizden mürekkep koydum.
Hasretin yaktı da,
Bir ah bile diyemedim...
Hem senin derdin ne kalemim?
Uzağındayken de,en yakının değil mi bu kadın?
Yüreğinde cayır cayır yanmıyor mu?
Yanıyor değil mi?
Sonra dedim ki,
Olsun...
Uzağımda da olsa,benim olsun...
Yaksın gönlümü aşkıyla,
Kavursun dudaklarımı saçlarının hasretiyle.
Varsın şimdi uzağımda olsun.
Sayfaları hasretiyle doldurayım.
Vuslat vakti gelince,
Saçlarının kokusuyla sarhoş olup,
Gülüşünün ışığında yine onu yazayım...