Güm

Ben kimim hiç sordun mu?

Hiç merak ettin mi kimim diye?

Aradın mı beni, şehrimin sevda yoksulu caddelerinde

Benim varlığımı hissettiğinde

‘Bu da kim’ dedin mi kendi kendine?

Ben sokaklardaki evlerin bacasıydım

Gözümde tüterdi bütün evlerin bacaları

Dumanaltı olurdum, senin sığınağın olurdum

Evinden bile sıcak olurdum

Ama sen yanamadın bende.

Ben su olurdum, dup duru

Çağlaya çağlaya akardım gönlüne

Can suyu gibi hayat verirdim gonca güllere

Yağmur olur, toprağa düşerdim de

Sen bir türlü ıslanamadın bende.

Bazen karanfil olurdum, bazen papatya

Gönül bahçemde güzel çiçekler büyütürdüm sana

Kıskanırdı komşularım rengarenk çiçeklerimi

Dünyanın en güzel kokuları yayılırdı etrafa

Ama sen kokamadın ellerimde.

Bir şiir okur Mecnun olurdum

Bütün dünya şiirleşirdi gözümde

Benzetmeler yapardım kendimce

Seni tanımlardım satırların gizlisinde

Ama sen duymadın birini bile.

Sen ısınasın diye ateş olurdum

Sen üşürdün

Ben seni sever, ölürdüm

Sen yaşardın ama hayallerde

Ben evvelin, evveliyatın olurdum

Sen iterdin beni elinin tersiyle.

Ben sen olurdum, sevda olurdum, aşk olurdum

Ama seni ben yapamadım

Aşkımız da gitti güme.